Os xefes de estación, unha vez máis, víronse rebordados, pero a ondaxe acabou sendo encarreirada cara ese estreito funil que, a partir de Sarria, vomitaba homes, mulleres, bicicletas, cabalos, luteranos, brasileiros, místicos,
románticos e mochileiros no verdadeiro punto G da catedral: ese estribo do Pórtico da Gloria que lembrou os máis gloriosos tempos da grande romaría.

De programar hoxe Compostela un novo Xelmírez, sen o atranco do respecto debido á historia, a vella catedral sería integrada nunha nova basílica, sete veces superior en tamaño, capaz de acolleren tantos fieis, peregrinos, turistas e viaxeiros.
Hoxe, nembargante, os novísimos santuarios son os da cultura, ben sexa en forma de Capitalidade Europea da ou, intrigados estamos polo resultado, na dunha futurista macro-cidade cultural que vai ser erixida sobre a veiga do Sar.